Op 7 februari lanceerden we samen met Het Nieuwsblad Magazine het Grote Orgasme Onderzoek, om meer te weten te komen over hoe, waar en wanneer de Vlaamse vrouw klaarkomt. 3.560 vrouwen tussen 18 en 65 jaar vulden de enquête in: 645 via het online researchbureau iVox en 2.915 via de website. Daarnaast kregen we bijna 200 openhartige inzendingen binnen via ons interactief platform www.happy-endings.be, een plek waar vrouwen anoniem over hun hoogtepunt kunnen vertellen. Seksuoloog Wim Slabbinck licht de resultaten toe.
Vrouwen, steek de loftrompet maar af: jullie bereiken jullie hoogtepunt meer dan ooit bij (solo)seks. Met de regelmaat van de klok zoeken ze hun pleziertje op: 4 op 5 masturbeert, bijna 6 op 10 ging ervoor in de laatste maand, 9 op 10 ontvangt het intense plezier dat ons lichaam ons schenkt met open armen.
Maar wacht eens. Vrouwen moeten toch niet klaarkomen om te genieten? Vrouwen vinden orgasmes toch niet belangrijk? Orgasmes vormen natuurlijk geen noodzaak. Maar als je het wil, heb je er evenveel recht op als je partner. 70% van de vrouwen zou het dan ook zonde vinden mochten ze hun zenit nooit bereiken.
Als het aankomt op partnerseks met een man, geeft de helft van de vrouwen die al eens seks had aan dat haar partner (veel) meer orgasmes heeft in bed. De orgasmekloof tussen man en vrouw bestaat dus, al is ze aan het krimpen. En als je de kloof echt wil dichten, zal de ingenieur je vertellen dat een brug bij voorkeur van beide kanten wordt opgebouwd. Enige communicatie over hoe je de brug bouwt is daarbij meer dan zinvol.
Dus, als het aankomt over praten over soloseks, met wie keuvelen vrouwen dan over hun gladde vingers en orgasmes, of het gebrek daaraan? Het meest voorkomende antwoord in het orgasmeonderzoek is dat ze de lippen stijf op elkaar houden.
“Ik heb er nooit met mijn ouders over gepraat, brrr, dat zou zo vreemd zijn. Met mijn vriendinnen praten we wel over seks, over alle mogelijke details, maar niet over klaarkomen of masturberen.” (getuigenissen via www.happy-endings.be)
Het taboe bij de kleine dood – of hoe de Fransen het orgasme perfect omschrijven – en soloseks ligt dan ook niet op het doen, maar wél op het praten. Praten over zelfbevrediging vormt voor 7 op de 10 de olifant in de kamer.
“Wat ik wel jammer vind is dat zo’n dingen in onze vriendinnengroep nooit echt specifiek besproken worden, dat is precies nog wat taboe. Wat stoer getetter en misschien ietwat vage ervaringen over hun bedprestaties/issues. Maar ik zou niet kunnen zeggen wie ervan wel of niet klaarkomt en hoe. Misschien hoeft dat niet geweten zijn maar je merkt toch dat het een beetje de olifant in de kamer is.”
Goed, seks is ons niet met de paplepel ingegoten. Als we het op de schoolbanken al hadden over wat onze wangetjes deed blozen, raakten we niet veel verder dan code rood: zwangerschapsrisico’s, menstruatie en soa’s. Seksuele en relationele vorming is anno 2016 nog altijd iets waarover elke school of leerkracht autonoom kan beslissen of ze er al dan niet iets mee doen en waarop ze de nadruk leggen. Inderdaad, relationele en seksuele educatie vormt nog altijd geen vast onderdeel van het lessenpakket.
En masturberen? Daar leerde 3% iets over op school. Veilig vrijen is natuurlijk heel belangrijk, maar wordt het best ingebed in wat seksueel plezier betekent en hoe je dat plezier solo en met twee kan opzoeken. Als je meekrijgt wat seks is, zal je makkelijker onderscheid maken tussen normaal en grensoverschrijdend gedrag.
“Ik moet een jaar of 9 geweest zijn toen ik op de slaapkamer van mijn broer, die 11 jaar ouder was, een “seksboekje” vond. De nogal pikante verhalen waarvan ik niet steeds alles begreep wonden mij enorm op. Ook mijn eerste orgasme dateert van toen. Ik realiseer me nu wel dat ik heel erg jong was maar spijt heb ik zeker niet, integendeel, het heeft mij ooit gered. Toen ik 11 was werd ik lastig gevallen door een vriend van mijn ouders. Gelukkig wist ik uit die boekjes wat er gebeurde en kon ik daardoor het ergste vermijden.”
Als de school achterblijft, dan misschien onze ouders? Velen onder hen mogen dan wel deel of product zijn van de seksuele revolutie, 62% heeft het nooit ‘het gesprek’ gevoerd met hun dochter(s). Toen ik op negen jaar dartel de trapleuning afgleed en een boekje tegenkwam dat duidelijk maakte dat mama het boek uit de bib meehad en we dus het gesprek gingen voeren, kleurden mijn wangen rood. Schaamte was mijn deel. De gêne was er al. Seksuele timiditeit wordt ons vanaf de geboorte ingelepeld. Mannen ontsnappen er ook niet aan: zo zijn ze in een relatie niet altijd open over soloseks en pornogebruik en beloven ze als ze betrapt worden te snel voor de goede orde het ‘nooit meer te doen’. Een belofte die ze maar zelden houden. (Solo)seks blijft te vaak onbesproken omdat we als kind merken dat er in vrijwel alle (in)directe gesprekken met een grote bocht om seks heen wordt gelopen.
Klap je al gauw toe als het gaat over seks? Wees gerust, we zijn met veel in hetzelfde bedje ziek. Neem je remmingen vast en sleep ze mooi naar de prullenmand. Loop door de seksuele muur, je hoofd zal heus niet breken. Timiditeit pak je aan door net datgene te doen dat remmingen veroorzaakt. Of het nu gaat over pleinvrees, spinnenfobie of (solo)seks: praten (en gewoon doen) helpt.
Doordat we de taal van het vrijen niet aanleerden, struikelen we over onze woorden. Maar er is hoop. Driekwart van de bevraagde vrouwen geeft aan dat zij wel van plan zijn om seks te bespreken met hun (mogelijke) kinderen. 6 op de 10 vrouwen zijn van plan dat minstens 1 keer per jaar te doen. En dat is belangrijk: we geven niet zelden de schaamte door.
“Het niet kunnen realiseren van een orgasme tijdens een vrijpartij ligt niet voor 100% bij de “slechte” prestatie van je partner…maar deels ook uit onwetendheid of tekort aan lef om de juiste instructies te geven…En dit is iets wat ik mijn dochters absoluut wil meegeven… Hou van jezelf, respecteer jezelf en speel met jezelf.”
Laten we dus niet dezelfde fout maken als voorgaande generaties. Dat gaat iets makkelijker als je het onder vrienden bespreekbaar maakt. En waarom ook niet met onze kinderen? Info over (solo)seks kan visueel, straightforward en grappig zijn. De Noren tonen ons de weg.
Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus?
Goed, we komen van ver. Nog maar een goede eeuw geleden zwegen we seks letterlijk dood. In de Victoriaanse tijd probeerde men de erotische fantasie te verbannen. Er was de morele verplichting om in gescheiden bedden te slapen en de kleren aan te houden bij seks. Makkelijk is anders op een zwoele zomernacht. Masturbatie was een no-go, daar hadden ze oplossingen voor.
Seks was verwerpelijk als het niet in functie van de voortplanting stond. Vrouwen waren de oorzaak van seksueel verlangen, mannen vaak het slachtoffer. Vrouwen deden dus een ‘goede zaak’ wanneer ze de verlangens van die arme stakkers wegwuifden. Laat staan dat vrouwen initiatief konden tonen.
Ook wij maken al te vaak een onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke seksualiteit, alsof er een essentie bestaat van wat mannelijk en vrouwelijk is. We zijn allemaal neurotische hokjesdenkers. Het maakt onze wereld beheersbaar.
Wit of zwart, man of vrouw, penis of clitoris. Mannen hebben altijd zin in seks omdat ze sterker visueel worden geprikkeld. Mannen ejaculeren, vrouwen niet. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus.
Ons lichaam liegt niet. Het zien van seks doet ons vrijwel allemaal iets, net zoals een kookprogramma onze smaakpapillen masseert. Of je nu tante nonneke of alfaman-de-grote bent, als we blootgesteld worden aan erotische beelden worden we nagenoeg allemaal genitaal opgewonden. Het is een reflexmatige reactie die maar heel moeilijk af te remmen valt.
Mannen komen helemaal niet van Mars, vrouwen niet van Venus. We komen allemaal van planeet Aarde. De cultuur waarin we opgroeien voedt en beïnvloedt onze natuur. Maar je hebt zelf invloed op je rol in die cultuur. De kracht van verandering ligt dus eerst en vooral bij jezelf. Masturberen is emanciperen, praten over (solo)seks en orgasmes geeft van hetzelfde laken een broek. Openhartig zijn over seks, wat je fijn vindt en hoe jij het wil, biedt de mogelijkheid om elkaar beter te vinden in bed. Of het nu gaat over vrouwelijke ejaculatie (1 op 4 doet het), fijne seks, orgasmes bij partnerseks of masturbatie: praten helpt.
Kennis is macht
De anatomie helpt ons niet vooruit. Clitorissen penetreren nu eenmaal niet. De vagina is niet enkel een seksueel orgaan: het is ook het geboortekanaal en minder gevoelig dan de penis van de man, waardoor klaarkomen bij coïtus voor vrouwen niet zo makkelijk is. Mannen vinden penis-in-vagina-seks vaak het lekkerst, vrouwen hoeven dat niet noodzakelijk te vinden. Ze halen vaak meer plezier uit seks waar de clitoris meer dan een edelfigurant is. De clitoris is het centraal station der orgasmes. 59% vindt de gouden erwt – met een intern lichaam dat menig penissen achterover zou doen vallen – dan ook een verplichte halte op de weg richting orgasme bij partnerseks. 35% stimuleert de clitoris bij wanneer penis-in-vaginaseks niet volstaat om een orgasme op te wekken. Als je een orgasme wil, is de clitoris dus de vriend waarop je het meest kan bouwen (je bekkenbodemspieren opspannen helpt ook). Slechts ongeveer 3 op 10 vrouwen kan een orgasme maken door blind te vertrouwen in de jongeheer van de partner – een cijfer dat doorheen enkele decennia seksonderzoek verbazingwekkend stabiel blijft.
“Ik heb heel lang niet kunnen klaarkomen van seks dus ik ging ervan uit dat ik dat niet kon en dat het enkel lukte met voorspel. Ik heb nu al een tijdje een nieuwe vriend en sinds een drietal maanden ben ik erachter gekomen hoe het me wel lukt; bij mij werkt het om echt tegen elkaar te plakken met je buik en onderste. Als mijn clitoris op en neer gaat tegen hem kom ik enorm snel klaar tijdens de seks (het lukt het best als hij zit, jij zit op hem en je bent nat van bv de douche)! Het is geweldig!”
Qua script heb je keuze te over: aalvlugge vingers (dankuwel evolutie), het betere schaambeenwerk (kan er iemand hiervoor dringend een nieuw woord uitvinden?) of de vibrerende vriend erbij halen. Ook de schaamlippen (verdorie, nog zo’n woord dat aan vervanging toe is), de zone rond het plasgaatje en de ingang van de vagina kunnen voor heel wat genot zorgen.
“Bij masturbatie kan ik alleen klaarkomen als de clitoris gestimuleerd wordt. Enkel door penetratie kan ik niet klaarkomen. Gelukkig zijn mijn vriend en ik tot een oplossing gekomen. Tijdens de seks stimuleert hij mijn clitoris, zodat ik toch kan klaarkomen tijdens de penetratie.”
Als je weet hoe je solo of met partner een orgasme kan beleven, kan je die kennis toepassen. En er is tegenwoordig heel wat info beschikbaar op het net. Toch zoekt 7 op 10 geen masturbatietechnieken op.
“Hoe hard mijn lief ook zijn best deed, ik had er niet veel aan. Tot ik in een pornoboekje van een vriendin de bekkenbodemspieren ontdekte. Ik herinnerde me dat ik als kind al leuke sensaties had gevoeld, door mijn bips dicht te knijpen. Het was een herontdekking. Ik oefende al masturberend. Dat was de doorbraak om tot orgasme te komen.”
“Ik ben 57 jaar… en ben al 38 jaar (gelukkig) getrouwd. Toen ik een jaar of 16 was, ontdekte ik het ‘orgasme’ met de douchekop, en ook met de stofzuiger (vibraties op mijn clitoris).”
Wie communiceert maakt faken overbodig
Door alle misverstanden over de weg naar het vrouwelijke orgasme veinst 21% het hoogtepunt bij coïtus. Soms omdat ze er gewoon vanaf willen zijn, omdat ze gêne voelen om bij te stimuleren maar ook om tal van andere redenen.
“Ik kon heerlijk klaarkomen met mijn man maar het duurde wel een stuk langer voor het zover was. En, spijtig genoeg, nooit door de penetratie zelf. En dan durfde ik wel eens te faken. Zelden, maar het gebeurde. En dan eerder om hem niet teleur te stellen.”
(Solo)seks en je zoektocht naar orgasmes bij partnerseks bespreekbaar maken maakt faken onnodig. Trouwens, mannen doen het ook. Volgens een Amerikaans onderzoek heeft 1 op de 4 mannen al eens een orgasme gefaket.[1] We komen nu eenmaal allen van planeet Aarde.
3 reacties
Een orgasme bereiken kun je leren, net als fietsen ed. Lees er alles over op: https://liefdeskruiden.nl/blog/orgasme/tips-voor-een-beter-orgasme/
Bravo, een hoop artikels over openheid over sex met (nodige?) foto’s die dan superzedig geposeerd en bijgeknipt zijn. Suggestief maar vooral niet realistisch recht voor de raap en niet open en eerlijk. Kan tellen als boodschap, hoeveel eeuwen lopen jullie qua illustraties nog achter?
Bravo, een hoop artikels over openheid over sex met (nodige?) foto’s die dan superzedig geposeerd en bijgeknipt zijn. Suggestief maar vooral niet realistisch recht voor de raap maar open en eerlijk. Kan tellen als boodschap, hoeveel eeuwen lopen jullie qua illustraties nog achter?